Hayatımıza eşlikçi olarak kabul ettiğimiz evcil hayvanlar öldüğünde hakkıyla yas tutabiliyor muyuz?
20lerimse babama inat, önüme çıkan adama “gel, senden mi zarar göreceğim” diye meydan okuyan ama duygusal ve fiziksel şiddeti hatta tecavüzü bile aşk sanan kayıp bir femme fatale oynayarak geçti.
Artık izole ortamlarda, suyun içinde resmettiği kusursuz insanların değil de kusurlarıyla ve doğayla, yaşamla iç içe olanın peşinden gittiğini söylüyor.
bütün bayraklar yarıya insin. sema ölmüş. helvası filan da yapılmayacak belki sema’nın.
88 gün açlığın sonunda Murat Gün’ün kemikleri Dersim’e, babasına dönüyor.
Geçen yıl 60 yaşındaki bir kadın, kanserden ölen tek çocuğunun dondurulmuş yumurtalarıyla çocuk sahibi olmak istedi ve dava sonucu kızının yumurtalarını kullanma iznini kazandı.
Yolun sonunda görüşürüz.
Halil İnalcık’ın ölümü, bir bilginin peşinde yıllarca koşmanın ne olduğunu hatırlatmalı bize.
Benim yüzümden, benim yüzümden öldürdü kendini. Sevinmeli miyim üzülmeli miyim? Seviniyorum, demek babam beni seviyordu, bana değer veriyordu ve sonunda pişman oldu.