Dünyanın her yerinden, kimisini ezbere bildiğimiz, kimisini hiç duymadığımız otuz kadar edebi cadı var bu kitapta.
Gözde İlkin’in ağaçlarla, çiçeklerle, hayvanlarla, bulutlarla ilişkilenen bedenleri; bu yan yana duruşları, birbirlerine karışmaları, hemhal olmaları sayesinde birer direniş kümesi haline geliyor.
Çocukluğumuzu çalan dersler, sınavlar, gözde meslekler.
Artık izole ortamlarda, suyun içinde resmettiği kusursuz insanların değil de kusurlarıyla ve doğayla, yaşamla iç içe olanın peşinden gittiğini söylüyor.
Rahibe-ressam Nelli, sanat tarihi yazımının bilinen ilk örneğini veren Vasari’nin Sanatçıların Hayat Hikâyeleri adlı kitabında yer alan az sayıda kadından biri.
Belki de onu tanımak sanatını kelimelerle irdelemek yerine duyularla hissetmeye ve varoluşa dair açtıkları olasılıkları takip etmeye çalışmaktan geçiyor.
Yüzyıllardır yılışayazanlar ve sanat tarihinin yılışıklıkla imtihanı
Sanatçı Hannah Black’in siyah bir çocuk cesedini tasvir eden sanat eserinin var oluşunu ve sergilenmesini eleştirdiği açık mektubundan hareketle: “onurlandırmak” ve “lafı ağzına tıkmak” arasındaki ince çizgi nerede durur?
“hane-yi dost kucast / dost’un evi nerede?”