Kocaeli Cezaevi’ndeki Gultan Kışanak’a, bir “bulut kaçıran” olması dileğiyle…
Sosyalist kadınların 12 Eylül anlatılarında politik yaşam içinde kadınlık deneyimlerinin çoğulluğu ile kadınların yaşam öykülerinden kesitleri bir arada bulmak mümkün.
Yazma eylemini gündelik hayat arşivi oluşturmak için sürdürme kararlılığında olan kadınların 12 Eylül anlatıları, yeni tür oto/biyografinin, feminist oto/biyografinin öncü örnekleri olarak düşünülemez mi?
Zehra Doğan’la cezaevininin duvarlarını aşıp Tate Modern’e ulaşan işlerini, kişisel hikayesini ve sanatın tanıklığını konuştuk.
Tarla yapacağım, lahana koyuyorum, marul koyuyorum… Resim yapmıyorum dediğim de o bu arada; resim önümde, kalkmıyorum oradan, bir lahana yapıyorum iki lahana yapıyorum günde. 3 hafta boyunca lahana yaptım o tarlaya.
Halihazırda kullanılan bir kategoriye trans kadınları dahil etmeye çalışmak yerine kategorinin kendisini kökten değiştirmeliyiz ki bu kategori kimin kadın sayılıp kimin sayılmadığına karar veren normatif yargıları yansıtan bir kategori olmaktan çıksın.
Onurlu bir yaşam isteyen daha kaç insanın harcanması gerekiyor?
Çilem Doğan artık özgür. Peki, şu aralar nasıl hissediyor, neler yapıyor, kendisine sorduk.
12 Eylül’den sonra başlayan Barış Derneği Davası’nın tek kadın sanığıydı Reha İsvan. Tahliyesinden sonra cezaevinde kalanların sesi olmuştu.
Bir çok ağır hasta, hapishanelerde, gerçekliğine inanmayı reddedeceğimiz şartlarda yaşam savaşı veriyor. Onlardan çok daha fazla mahkum ise, çıkan her sağlık sorunu ile bir başına baş etme imkansızlığı ile yaşıyor. Yine sobe değil. Sağlık, hapishanede zinhar yok.