Lego kız insanlar nerede? Artık 7 yaşında kızlar dayanıyor kapınıza! Charlotte Benjamin diye bir kız Lego’ya mektup yazmış. Çevirisi: “Bugün bir mağazaya gittim, Legolar kızlar için pembe erkekler için mavi diye ikiye bölünmüştü. Kızların tek yaptığı evde oturmak, plaja gitmek ve alışveriş yapmaktı, ve bir işleri yoktu, ama erkekler […]
Yarı inşaat halindeki yemekhaneden çıktığımız gibi maketin önündeydik. Çocuk, otelin planını gelişigüzel anlatırken iki kelimesinden birinin havuz ve otopark olmasına özen gösteriyordu.
Artık sizi yalancı aşklardan, kötü niyetli erkeklerden koruyan bir sütyeniniz var!
“Fakat bu sefer dağılmayı reddediyorum. Çok uzun bir süre Woody Allen’ın gördüğü kabul beni susturdu. Kişisel olarak azarlanıyor gibi hissettim, sanki bütün ödüller ve övgüler bana ‘kes sesini ve defol’ demenin bir yolu gibiydi.”
Neredeyse otuz yıl önce Kübalı feminist sanatçı Ana Mendieta New York Greenwich Village’daki evinden otuzdört kat aşağı “düştü” ve vücudu çarptığı betonda kalıcı bir iz bıraktı.
Birdal’la vicdani reddi, içinden geçtiği süreci, öncesi, sonrası, ailesi ve hayatıyla ilgili konuştuk.
Ey sünni Türk evladı, Yünan’a kaptırdığın adanı alamadın. Kardaktı, Nergizçik adasıydı, Lesbos muydu Midilli miydi, Kos muydu İstanköy müydü derken girdiğin sinir harbinde yitip gittiğin senelerde keşfedip, sıkış tıkış bindiğin Bozcaada otobüsü derdine son. (nefes) Zaten Bozcaada’da herşey dahil paketin yok, şarap var, kadın var (ah nerde o eski bayanlar!) Ama endişe etme, Jet […]
Şöyle motive ediyorum kendimi: güzel günler göreceğiz. Güzel günler görmeyi hak eden çok insan var.
Ben içimden geldiği gibi konuşurum. Derdimi anlatmak için. Biz hep dert anlatmak zorunda kalıyoruz. Kürt olmak, Alevi olmak, kadın olmak, bunlar hep seni bir dert anlatmak zorunda bırakan kimlikler.