Ayşolpan okula gidiyor, dama oynuyor, bulaşık yıkıyor, arada da kartal uçuruyor.
Hayır.
Washington’daki yürüyüş bir “Hillary Clinton neden kaybetti, doğru aday mıydı, Demokratlar bundan sonra ne yapmalı” muhasebesi değildi.
Gezi Parkı’ndan beri tanık olmadığım rengârenk bir atmosfer, insana cesaret pompalayan bir heyecan vardı.
Karna saplanan öfkeyle utanç karışımı bir ağrı. Derken ferah bir nefes.
Ve hiç seyredilmemiş Youtube videolarından dünyayı görüyorsunuz!
Kendimizle barışmamızı sağlamak üzere canını verdin.
Sevdalı olmak, toprağı yeşertmek, bir kötüyü yenmek, yeraltı ülkesinden kurtulmak hep kendinden vermekle mümkün olur masallarda.
Bu sene 19 Mayıs töreninde ortaya bi semazen yaptıralım.
“Kanunlar geleneğimizi yansıtmalı!”