Ne oldu, ne bitti, merak etmediğiniz her şey ve daha fazlası...

YAZI

2013 Oskarları

Oskarlar az önce bitti. Geçmiş olsun. Oskarların büyüsü tüm törenin ortalamalığın ve yangınvarcılığın şatafatlı kutlaması olduğunu insana aralarla unutturmak ve o “Ödülü buna mı verdiniz? Salaklar” hayalkırıklığını bireye yaşatmak. Bütün tören boyunca o kadar çok “Allahım, ne kadar…”la başlayan cümle sarfettim ki, Oskarların tüm efsununun hayalkırıklığı olduğunu, bu gece bir daha ve daha iyi anladım.

 

Kazananlar, şöyle oldu: (Listeden sahneye elli kişinin çıkıp kabul ettiği En iyi Set Enerjisi, En İyi Ruh Yönetimi gibi sıkıcı ödülleri çıkardım. Onu siyah fonlu ciddi sinema bloglarından bulacaksınız artık, ben törene gülünç saç ve suratlar için geldim, karışılıklı üflenen egolar için kaldım)

 

En İyi Film

Argo

 

En İyi Aktör
Daniel Day-Lewis – Lincoln

 

(Bir daha söylemek istiyorum, Lincoln kadar Atatürkfilmi, şişik ve ışıklı bir yapım olamaz. Filmin tanıtım cümlesi devasa bir “NEYSE…” olmalı.)

 

En İyi Yardımcı Aktör

Christoph Waltz – Django Unchained

 

(Cango’yu da beğenmedim. Tarantino’nun “Banane büyümiycem” düsturlu, “Bakın ırk tartışmasına neler getiriyorum (rüyalarımda)” köşeli başyapıtı.)

 

En İyi Aktris

Jennifer Lawrence – Silver Linings Playbook

 

(Bu kızın kim olduğunu Hunger Games’i izlediğim halde bilmiyorum)

 

En İyi Yardımcı Aktris 

Anne Hathaway – Les Miserables

 

Ödüllü yakarış:

 

Ağlama ağlama, bak amcalar sana altın cüce getirmiş

 

En İyi Animasyon Film

Mark Andrews ve Brenda Chapman – Brave

 

(Brave bayağı feminist bir filmdi! Yuhuuu!)

 

En İyi Yönetmen

Ang Lee – Life of Pi

 

(Ang Lee beni bununla kazanmıştı, oyuncak kaplanla kaybedemez:

 

)

 

En İyi Yabancı Dilde Film

Amour – Michael Haneke

 

Hanekeeee, Haneke, Haneke. Huysuz ve tatlı (pek değil) Haneke, yumuşak bir sonluluk şiiri yazıp aldın di mi gene ödülü?

 

“Öyle oldu valla”

 

En İyi Animasyon Kısa Film

Paperman 

 

(Dedikodusunu şurada yapmıştım)

 

En iyi Uyarlanmış Senaryo:

Chris Terrio – Argo

 

 

En iyi Özgün Senaryo:

Quentin Tarantino – Django Unchained

 

 

İşte bu kadar. İzlemediyseniz kaçırdıklarınız:

 

– Family Guy denen pop kültür referansı jeneratörünün yaratıcısı Seth McFarlane’ın dayanılmaz yarı Broadway müzikali / yarı sahte tevazu gülüşü.

 

– Les Miserables ekibinin sahneye çıkıp bir “Bize vermediyseniz kararınızı değiştirmeniz için çok geç değil” telaşıyla bütün filmin lise tiyatrosu seviyesinde bir tekrarını yapması. Bütün ekibin “Oyunu ciğerimde hissediyorum” nefeslenmeleri, derken sahneyi kızgın balon Russell Crowe’un basması ve rakılanmış komşu gibi bas bas bağırmaya başlaması. Bunun senenin oyunculuk başarısı olması.

 

– Seth McFarlane’ın komedyen, oyuncu ve şarkıcı olarak dünyanın en vasat yeteneği olduğunu, adamı uzun süreler görmenin ruhumda minik delikler açtığını söyledim di mi?

 

– Arada Michelle Obama çıktı.

 

– Daniel Day Lewis ödülünü alırken eşi Rebecca’ya kendini ve metot oyunculuğunu kastederek “Farklı dönemlerde farklı erkeklerle yaşamayı kabul ettiği için müteşekkirim” dedi. Bunun ne kadar ruh hastası bir şey olduğunu kimse sorgulamadı… Çünkü There Will Be Blood‘ı izlemiş miydiniz?

 

Beasts of the Southern Wild filminin oyuncusu dünnnnyalar tatlısı Quvenzhané Wallis adı okununca şu bomba hareketi yaptı:

 

 

Fakkaaaaat gecenin en önemli olayı kuşkusuz Jack Nicholson’ın “Cicikuş babacım cicikuş babacım”a dönüştüğünü görmek oldu. O kadar umursamaz, geçkin ve deliydi ki:

 

Yılların eskitemediği sanatçı Maşuk (Arkada Rişar Ger beyazlığı…)

 

İşte böyle. Dahası için yorumlarda buluşalım.

YAZARIN DİĞER YAZILARI

SANAT

YBu Resim Gitmeli Mi?
Bu Resim Gitmeli Mi?

Sanatçı Hannah Black'in siyah bir çocuk cesedini tasvir eden sanat eserinin var oluşunu ve sergilenmesini eleştirdiği açık mektubundan hareketle: "onurlandırmak" ve "lafı ağzına tıkmak" arasındaki ince çizgi nerede durur?

KÜLTÜR

YMary Beard: Gücün İçinde, Üzerinde, Peşinde Kadınlar
Mary Beard: Gücün İçinde, Üzerinde, Peşinde Kadınlar

Cambridge Üniversitesi Klasikler Profesörü Mary Beard'ın konuşması: Kadınlar Antik Yunan'dan bugüne güçle nasıl ilişkilendi?

SANAT

YÖlüm Kadar Ciddi, Küfürlü bir Şaka: Renate Bertlmann
Ölüm Kadar Ciddi, Küfürlü bir Şaka: Renate Bertlmann

Renate Bertlmann, 1970’lerde bir çok çağdaşı gibi 1968’in devrimci atmosferi ve ikinci dalga feminizmin gücüyle kadın bedenini bir kutlama ve devrim aracı olarak yeniden kurgulayan eserler üretmiş.

SANAT

YGüncel Kızlar (1977)
Güncel Kızlar (1977)

Vintage sarısı, yalnızca çözülmüş meselelere, başarıyla alınmış haklara mı değer?

Bir de bunlar var

Ailecek Camiye
Aradığınız Acil Yardım Hattına Şu Anda Ulaşılamıyor
Sare Davutoğlu, Feministler ve Uzlaşının Sınırları

Pin It on Pinterest