Başta kendime duyduğum öfkeyi aktardığım kitaplık, şimdi kaybı kırk defa, her defasında başka türlü hatırlatan bir labirentti.
Hayatımıza eşlikçi olarak kabul ettiğimiz evcil hayvanlar öldüğünde hakkıyla yas tutabiliyor muyuz?
Yazları dükkan önünde çekirdek, yatır muhabbetleri, kışları, soba üstünde çayın fokurtusu, mandalinanın kokusu… Ne kadar “övsen” de yoksulluk işte!
-Bunu biraz tutunuz ben şimdi geleceğim.
İstanbul’da yalnız başına seyahat eden Sarai beş gündür kayıp.